Sunday 14 November 2010

Hartal!

Vandaag heb ik niet kunnen trainen om een reden die maar weinig Kanaalzwemmers kunnen aanhalen. Hoewel alle lessen doorgang vonden, bleven alle andere faciliteiten van de Amerikaanse School, dus ook het zwembad, vandaag gesloten vanwege een hartal.

De hartal is een van de vele nogal onproduktieve lokale gebruiken in dit van de wereld. Het is een soort algemene staking, meestal uitgeroepen door aanhangers van een van de twee grote politieke partijen. Ik zeg 'een soort' staking, want zover ik heb kunnen zien gaat het vrijwel nooit om de traditionele eisen die in de rest van de wereld meestal aan een staking ten grondslag liggen, zoals looneisen e.d. In dit land wordt het door de partij in de oppositie gebruikt om politieke eisen en onvrede of (vermeend) onrecht kracht bij te zetten, en dat is ook nu het geval (ik kan daar niet al te diep op ingaan).
's Lands wijs, 's lands eer.
Het probleem is dat hartals meestal een gewelddadige kant hebben, en ook nu is er weer stevig gevochten, ook in Dhaka.  Voorzichtigheid is dan geboden: gisteren zijn tientallen mensen gewond geraakt en werden bussen en andere voertuigen in brand gestoken, overigens ver van het stadsdeel waar wij wonen. Door de jaren heen hebben de bevolking, regeringsinstellingen, (transport-)bedrijven en scholen een soort Pavlov-reactie ontwikkeld bij de aankondiging van een hartal: binnen blijven en alles stilleggen. Zo wordt een hartal natuurlijk al snel een self-fulfilling prophecy.

Een gemiste training is natuurlijk geen ramp, ook al omdat ik dit weekeinde goed heb kunnen trainen (3,5 km intensief  vrijdag, 7 km extensief zondag). Erger is het voor al die mensen die hun plannen voor Eid bij hun familie op het platteland  de mist in zien gaan omdat bussen niet rijden en schepen niet varen. Enfin, de hartal zou morgen weer afgelopen moeten zijn. Tot voor enkele jaren geleden kwamen hartals zeer regelmatig voor en konden dan weken, soms maanden duren, met enorme economische schade tot gevolg. Ik hoop maar dat dit niet een terugkeer naar de bad old days is.

Overmorgen gaan we, tijdens de Eid-vakantie van deze week, met een bevriende familie met eigen auto's naar het platteland (de stad Khulna en omstreken), een paar dagen het andere Bangladesh bekijken. Ik hoop dat de kinderen het kunnen waarderen, het is wel heel wat anders dan 5 dagen Hilton in Kuala Lumpur...

No comments:

Post a Comment