Saturday 29 January 2011

Niet saai!

MvG is back! Ik ben zeer content te kunnen melden dat het met de training en vorm weer snor zit. Sterker nog: ik vraag me af of de 6 weken gedwongen inactiviteit mischien een blessing in disguise waren?

De reden voor mijn licht euforische stemming van het moment is dat ik zojuist een prima training van 3 uur en 45 minuten heb gedaan van maar liefst 14 x 1000 meter heb afgelegd (560 banen) op een mooi vlot tempo (voor mijn doen dan) met relatief weinig verval: begonnen rond 1min31sec/100m, rond de 10 km 1.36/100m, de laatste 3 km weer versnellend naar 1.34/100m. Vooral met die versnelling was ik blij: het betekent dat er nog reserve zat voor meer, en dat ik in principe klaar ben voor de 19,7 km van Rottnest op 26 februari. Ik vergeet er bij te vertellen dat de 14 km van vandaag volgde op een vrij intensieve 8,5 km gisteren en 4,5 km eergisteren, waar het me ook al opviel dat de 100s, 200s en 1500s ineens erg vlot leken te gaan: waar ik al enige tijd de 1500 met moeite net onder 23 minuten zwom, ging ie ineens weer op 22.20. En alle pijntjes zijn weg: onderrug, schouders en nek! (even afkloppen)

Het geheim zit hem denk ik, in a. de lange gedwongen rustpauze, b. een piekweekeinde vorige week met ook al een 12,5 km training, en c. twee dagen rust en herstel  daarna. Bovendien heb ik het idee dat ik inderdaad sneller herstel nu ik onmiddelijk na trainingen 400 ml eiwitdrank drink. Ook train ik consequent met sportdrank (langzame suikers en mineralen/sporenelementen - per kilometer 250 ml (= 20 gram preparaat)), en dat werkt merkbaar beter dan trainen met alleen maar water.

Onlangs ook even goed bijgepraat met coach Marcel. Ik had het contact twee maanden laten versloffen (sorry Marcel!) ook door de fysieke malaise. Hij wees me weer eens op het belang van voldoende snelheidswerk en sprint, en daar ben ik dan ook prompt (weer) mee begonnen. Ik had het een beetje laten zitten om dat ik van nature toch liever lui dan moe ben, en lekker sloom je kilometers draaien is een stuk comfortaber dan door e verzuring van je spieren knap pijnlijke snelheidstrainingen. Zo'n gesprek met een coach, al is het maar eens per maand op afstand, houdt je bij de les.

Het zal mijn mede-duursporters niet, maar andere lezers misschien wel verbazen dat zo'n ellenlange zwemtraining, waarin je in feite alleen maar in een betonnen bak met een streep op de bodem op en neer zwemt, niet saai hoeft te zijn.
Het is altijd weer interessant om te zien hoe de aanvankelijk over elkaar buitelende gedachten met het vorderen van de kilometers langzamer worden en -meestal - beter geordend raken, en hoe de endorfine de stress vermindert. Alle beslommeringen komen aan bod, maar niet op de diepgaande en geconcentreerde manier die je bij echt nadenken en piekeren kunt hebben: de gedachten lijken meer op flarden mist waar je doorheen rijdt met de auto. Al te gefocust op je gedachten kun je niet zijn, want je moet je banen tellen, en alle spieren van je lijf schreeuwen om aandacht.
Maar ondanks de beperkte focus kom ik tijdens trainingssessies, vooral de wat langere, regelmatig tot besluiten en conclusies, bijvoorbeeld hoe een bepaalde situatie thuis of een probleem op het werk aan te pakken. Echt creatieve invallen tijdens het zwemmen gebeuren niet vaak, maar de flow vandaag was, tusen de zesde en de elfde kilometer om precies te zijn, zo goed dat het jammer was dat ik geen notitieboekje bij me had. (Prompt alle geniale invallen dus weer vergeten...)
Soms kan de stress of je verstrooidheid echter zo groot zijn dat het je niet lukt om je op de training te focussen, en in zulke gevallen sta ik vaak al binnen 10 minuten weer onder de douche. Dat is gelukkig zeldzaam, maar eind vorig jaar is het me twee keer overgekomen. Mijn ervaring is dat het geen enkele zin heeft om met tegenzin door te trainen. Beter een dagje, of meer, overslaan, de zin komt vanzelf weer terug.

Saturday 15 January 2011

Kweps

Blauwbekkende apen in de dierentuin van Dhaka. Bron: http://www.nydailynews.com/
Terug in Dhaka op 8 januari bleek dat we in een koudegolf terecht waren gekomen die nog steeds aanhoudt. De laagste temperaturen in het land bedragen ongeveer 4 graden Celsius, hier in Dhaka 8 graden, en dat is verdraaid koud als je huis geen verwarming heeft en alleen maar stenen vloeren. Er zijn al mensen door onderkoeling overleden, uiteraard allemaal straatarm, te arm om een deken of een trui te kopen.

De terugreis naar Dhaka via Kuala Lumpur was lang, en de moraal niet geweldig. Niemand van het gezin had echt zin om weer terug te gaan naar het inferno van Dhaka na drie heerlijke besneeuwde weken in Lith. Vooral de twee oudsten gooiden en gooien de kont tegen de krib. Maar nu we weer in het ritme van school en werk zitten, lijkt het weer te gaan.

Ik heb, na bijna anderhalve maand trainingsinactiviteit, deze week weer drie maal kunnen zwemmen: 2, 4 en 4,7 km respectievelijk. Dat valt niet tegen, al was het nog niet erg intensief.
Gisteren sloeg het noodlot echter opnieuw toe: we hadden twee vrienden meegenomen naar een nieuw geopend restaurant waar de Sint-Jacobsschelpen bij mij verkeerd zijn gevallen en ik een nacht zwalkend tussen bed en toilet heb doorgebracht. Ook de rest van de dag vandaag ziek, zwak en misselijk. Het is zo wel vallen en opstaan om weer fit te worden. Ik moet de komende week eigenlijk ook nog nieuwe bloedtesten laten uitvoeren om het hoofdstuk 'dengue' af te sluiten.

Geheel volgens voornemen sinds 1 januari geen druppel alcohol meer tot mij genomen, een nogal 'kweps' (Oostbrabants voor 'flauw') gevoel, maar gewoon logisch gezien de trainingsinspanning die me het komende half jaar te wachten staat. Ik ben ook begonnen met het nemen van uit Nederland meegenomen eiwitpreparaat meteen na de trainingen voor sneller spierherstel, naast de gespecialiseerde sportdrank (Aptonia Hydra Endurance) tijdens de trainingen die voornamelijk langzame suikers en elektrolyten bevat. Overige voeding is tot dusver 'normaal', d.w.z. wat de pot schaft.

Overigens goed nieuws van schipper Paul Foreman op 4 januari: twee zwemmers in posities voor mij hebben niet of niet op tijd hun aanbetalingen gedaan, waardoor ik van positie 4 naar positie 2 ben opgeschoven voor de laagtijperiode van 7-12 augustus. Dat biedt een veel grotere kans dat ik ook daadwerkelijk kan vertrekken, en is dus een geweldige opsteker!

Opgehaalde fondsen tot nu toe: 901,50 euro, waarvan 701,50 euro van dorpsgenoten voor de Nieuwjaarduik, plus een genereuze schenking van een donor elders in het land via het speciale rekeningnummer. Dank!

Sunday 2 January 2011

Een prachtig begin van 2011 voor het Kanaalproject!

2011! Erop of eronder dit jaar, het wordt natuurlijk erop en erover! Nu het 2011 is, klinkt 'augustus 2011' ineens een stuk dichterbij.

Gisteren lag lag vrijwel de hele familie met vrienden en dorpsgenoten in de Maas. Net als vorig jaar sprongen vrienden, familie en dorpsgenoten sprongen op 1 januari 2011 op initiatief van lopersvereniging Lopers Uit Lith (zelf gebruiken ze veelal de afkorting...) gezamenlijk de Maas in (3 graden Celsius!) om weddenschappen na te komen waarvan dit jaar de opbrengst ten goede kwam aan mijn Kanaalproject! Peet Nieuwenhuijsen heeft er een prachtig filmpje van gemaakt en op YouTube gezet:


Totale opbrengst aan reeds gedoneerde en nog te contribueren bijdragen reeds meer dan 500 euro! Heel hartelijk dank aan de families Van Chaam, V.d. Ent, Van Gool, V.d. Loop, V.d. Nieuwenhuijzen, V.d. Pol, Van Tol en Vendelmans (in alfabetische volgorde). Mogen er nog velen volgen!
Speciale dank aan de moedige zwemmers die het ijskoude water trotseerden, met een extra eervolle vermelding voor de kinderen: Jules en Anne, Milan (2 keer!), Tara, Rohan en Geena (pas 4 jaar, maar ze moest en zou het water in!). Het is hartverwarmend dat het onze dorpsgenoten zijn die het project voor zwemlessen in Bangladesh op deze manier een prachtige zet in de rug geven, financieel natuurlijk, maar ook moreel.

Update over de voorbereiding: ik heb twee weken in fysieke rust doorgebracht (slapen, eten, familie en vrienden, lezen en schrijven) en ben flink opgeknapt. De vermoeidheid is grotendeels verdwenen, en mentaal en lichamelijk ben ik weer klaar om de training voluit op te pakken. Hoewel er natuurlijk een trainingsachterstand is ontstaan ben ik ervan overtuigd dat ik er goed aan heb gedaan eerst weer de oude te worden.

Goede voornemens betreffen het zwemmen:
  1. In Dhaka wordt het dagritme meer afgesteld op ochtendtrainingen, en het aantal trainingen per week gaat omhoog: 4 a 5 trainingen per week wordt het streven.
  2. Geen druppel alcohol meer tot de Overtocht in augustus. Geen bier, geen wijn, niets, nada, nihil. (Niet zo gemakkelijk, niets is zo lekker als een koud biertje na een lange training...)
  3. Nog eens nader kijken naar voeding, evt. supplementen?
Alle lezers een bijzonder voorspoedig Nieuwjaar toegewenst!